فضاهای اداری که طی چند دهه اخیر ساخته شده اند، بالغ بر صد ها ملیون متر مربع هستند. کارمندان تقریبا نیمی از ساعات کاریشان و یک سوم کل زندگی خود را در داخل این ساختمان ها سپری می کنند. در طول عمر یک ساختمان ادارای، فضای آن ممکن است جهت اهداف مختلفی که هریک برای کار مشخصی برنامه ریزی شده، در نظر گرفته شود. در نتیجه فضاهای داخلی ممکن است ذوباذه طراحی شوند و چندین بار تغییر یابند تا نیاز افرادی را که ازآن استفاده می کنند، تامین نمایند. در بسیاری از موارد تغییرات روشهای انجام امور اداری که به تبع تغییرات تکنولوژی ایجاد می شوند، ممکن است نیاز به طراحی مجدد ساختمان های اداری را بوجود آورد. به علاوه قیمت های روز افزون زمین و ساختمان و کمبود مکان های ساختمانی در شهرها، این ضرورت را ایجاد می کند که طراحی مجدد، در استفاده مقرون به صرفه از فضا به بهترین وجهی تاثیر داشته باشد. این عمل می تواند پاسخگوی بخشی از مشکلات عدیده بشری باشد. بنابراین برای طراح ضروری است که علاوه بر آشنایی با معیارهای طراحی که در رابطه با فضاهای اداری وجود دارد، با جزییات معماری بعضی از اجزایی که داخل این اماکن قرار می گیرد، نیز آشنا باشد.
اصطلاح دفاتر عمومی به صور و اشکال مختلفی تعبیر می شود. ساده ترین اختلاف در دفاتر به شکل و نحوه چیدن میزها در فضای مورد نظر برمی گردد. در طراحی به شکل ارگونومیک و نوین، دفاتر عمومی بر پایه طرح باز (open) یا بر اساس زیبایی محیط طراحی می شوند که در برگیرنده سیستمی برای محل کار هستند. محل کار شامل سطح میز، فایل ها، دیواره های عایق صوتی، و یک سری ابزار و ادوات دلخواه است که مناسب با ماهیت کاری است که لنجلم می شود. قابلیت انعطاف این سیستم ها خیلی زیاد است به طوری که این اماکن را فراهم می سازد تا محل کار به طرق مختلفی شکل پذیرد. نحوه فراهم کردن روشنایی برای محیط کار در دفاتر کاملا معمولی است.
در بعضی موارد، مثل جایی که فضای خاصی را برای مخزن یا بایگانی اختصاص می دهند نظیر پیشخوان ها، قفسه ها، جا کتابی ها و مواردی از این قبیل، داشتن اطلاعاتی درباره معماری با چوب که در ارتباط با طراحی این اجزاء باشد، مفید است.
پایه و اساس محل کار، همان طور که در شکل زیر توضیح داده شده، هسته اصلی ساختمان اداری است که با توجه به آن می توان ملاحضات مربوط به اندازه های بدن انسان را برای طراحی و پیاده کردن طرح و نقشه یک دفتر عمومی دریافت. ناحیه ای که برای انجام کار به شخصی محول می شود باید به اندازه ای بزرگ باشد که کارهای نوشتنی، لوازم مورد نیاز و سایر لوازم فرعی که شخصی از آن استفاده می کند را در خود جای دهد. اندازه های محل کار بر اساس فضایی که شخص هنگام استفاده از وسایل نیاز به تغییر جهت دارد تعیین گردیده اند. این فضا نباید از ۷۶.۲ سانتیمتر کمتر باشد تا فضای لازم برای حرکت صندلی را فراهم سازد. ناحیه صندلی مهمان (ملاقات کننده) با پهنای ۷۶.۲ تا ۱۰۶.۷ سانتیمتر مورد نیاز طراح است تا طول فاصله نشیمنگاه بدن تا زانو و نشیمنگاه بدن تا پنجه را برای بزرگترین فردی که از آن استفاده می کند، فراهم نماید. اگر یک پیشامدگی در نظر گرفته شود یا صفحه حایلی یک تورفتگی را در میز بوجود آورد، ناحیه صندلی مهمان در اثر اضافه فاصله زانو و جای پا، می تواند کاهش یابد. همچنین نوع و اندازه صندلی های مخصوص از این ابعاد تاثیر می پذیرند.
شکل زیر مدلی از محل کار را نشان می دهد که به صورت U شکل می باشد. ناحیه اختصاص داده شده به فعالیت های خاص همان طور که نشان داده شده لست بین ۱۱۶.۸ تا ۱۴۷.۳ سانتیمتر می باشد. همچنین فضایی نیز برای تخصیص به فایل های جانبی مورد نیاز است. این امر علاوه بر اینکه امکان ذخیره سازی بیشتری را فراهم می کند، به علت اینکه فایل های جانبی دارای ارتفاعی برابر سطح کار هستند، از آنها بیه عنوان سطح کار مکمل یا اضافی هم می توان استفاده نمود. باید به انداز های باشد که امکان حرکت و چرخش را برای صندلی فراهم سازد.
جهت دریافت مشاوره رایگان با شماره ذیل تماس بگیرید
۰۹۱۲۷۹۶۶۵۰۵
۸۸۵۱۴۷۴۳
۸۸۱۷۳۸۱۷
