این مقاله شامل اطلاعاتی در مورد اصول کلی نورپردازی منظر می باشد. اهداف نورپردازی فضاهای روباز شامل این موارد است: افزایش قابلیت رویت گره ها و تقاطع ها، بناهای مهم و نواحی تردد و فعالیت در منظر، تسهیل جا به جایی ایمن رهگذران و ترابرها، ایجاد محیطی امن تر و کاهش احتمال آسیب رسیدن به اشخاص و اموال
اصول کلی طراحی نورپردازی محوطه
۱) جهت نمایی
درجات روشنایی:
با ایجاد درجات روشنایی متناسب با نواحی و کاربردهای حختلف سایت، می توان به جهت یابی رانندگان و رهگذران کمک کرد. به عنوان مثال می توان با تغییر دادن پخش و درخشندگی نور و با تغییر دادن ارتفاع و رنگ لامپ ها و فواصل بین آنها، بین جاده های اصلیو فرعی، پیاده روها و نواحی کاربری، تمایزی جزئی اما قابل تشخیص ایجاد کرد.
در نورپردازی فضاهای روباز، حصول درجات بالای روشنایی در طول مسیرهای تردد، از ملاحضات اصلی به شمار نمی آید. اگر یک سیستم نورپردازی درخشان و منسجم فراهم شود، درجات پایین روشنایی نیز برای تردد کافی خواهد بود.
۲) شناسایی
نورپردازی تقاطع ها:
تقاطع ها، نقاط تصمیم گیری، محل های عبور، ایستگاه های اتوبوس، نقاط رسیدن و … باید به گونه ای نورپردازی شوند که حاکی از وجود، شکل و نوع آنها باشد. الگوهای روشنایی باید سرنخی بصری از شرایط در پیش رو به دست بدهد.
محل قرار دادن نورافشانها:
فاصله بین نور افشان ها، ازتفاع و چگونگی چیدن آنها، باید به گونه ای باشد گه از ایجاد سایه های شاخ و برگ درختان جلوگیری کرده، یکدست باشد و سطح عمودی را روشن کند. نصب نورافشان ها در ارتفاع بالا و به فواصل زیاد از یکدیگر، ممکن است موجب اختلال در الگوی روشنایی (در اثر سایه درختان) شود. با قرار دادن روشنایی ها در ارتفاع پایین تر و به فواصل نزدیک تر، می توان نور را به طرز یکنواخت پخش کرد و احساس امنیت را در رهگذران افزایش داد. در برخی موارد ممکن است مشخص کردن اقلامی که نباید روشن شوند نیز حایز اهمیت باشد.
۳) ایمنی
علاوه بر جانمایی و طراحی نامناسب روشنایی ها، خیره کنندگی و روشنایی کم نیز ممکن است شرایط خطرناکی برای رهگذران و ترابرها به وجود آورد.
خیره کنندگی:
خیره کنندگی یکی از موانع عمده دید به حساب می آید که ممکن است با هر سطحی از نورافشان ها، از جمله نورافشان های کوچک لنز مانند، ایجاد شود. خیره کنندگی در مواقعی که منابع نور نمایان، همچون لامپ یا لنز، به طور مستقیم قابل رویت هستند، بیشتر مشکل ساز می شود. برای بهینه سازی بخش نور و به حداقل رساندن خیره کنندگی، محل قرار دادن و ارتفاع و نوع نورافشان و شدت لامپ باشد، سنجیده انتخاب شود.
چراغ های خیابانی کم ارتفاع، ممکن است نوذ منقطع شدیدی داشته باشند. اگر روشنایی با زاویه مرتفع برای روشن کردن نماها، درختان و سایر عنصر خیابانی مناسب باشد، باید در بکارگیری آن دقت کرد تا خیره کنندگی ایجاد نشود. استفاده از یک ماکت آزمایشی در فضای باز در شب، روشی عالی برای تعیین الگوی پخش نور مرد استفاده و همچنین بررسی امکان ایجاد خیره کنندگی است.
لنزهای کله ماری با زاویه مرتفع در کنار جاد ها از منابع عمده ایجاد خیره کنندگی است.
نورافشان های دارای نور منقطع شدید، نور را به طرز موثری به یک الگوی مفید و راحت از حیث بصری، هدایت می کنند.
روشنایی کم، در صورتی که نور کافی برای حفاظت از رهگذران و ترابرها در برابر صدمات و آسیب های احتمالی فراهم نکند، می تواند خطرناک باشد. تامین نور کافی، در محل هایی که ترافیک بالای عابران پیش بینی می شود. مثلا در نزدیک پارک ها و زمین های بازی، یا در محل های عبور کودکان از خیبابان، حایز اهمیت ویژه ای است. پارکینگ ها، نقاط دسترسی خروجی، محل های سوار کردن مسافر و… باید دارای نور کافی برای حفاظت از رانندگان، عابران و ترابرها باشند.
توجه داشته باشید که روشن کردن بیش ز حد یک مکان ممکن است خیره کنندگی شدیدی ایجاد کند که خود می تواند خطر ساز باشد. باید بین شدت نورها تعادل سنجیده ای برقرار شود. درجات روشنایی به نوع کاربری و دیگر ویژ گی های مکان استفاده بستگی دارد.
۴) امنیت
تاریکی و ناشناخته بودن محیط اطراف، می تواند احساس ناامنی شدیدی در افراد ایجاد کند. برای ایجاد حس امنیت، باید مکان های مخفی و سایه های انبوه، با نصب نورافشان های مناسب به حداقل رسانده شود.
نظارت:
برای مقاصد نظارتی، لاز م است که روشنایی امکان شناسایی حرکات مشکوک را فراهم سازد. معمولا روشن کردن پیش زمینه موثر تر است (به عنوان مثال، روشن کردن نمای عمودی یک ساختمان، به جای پیش زمینه افقی آن). همچنین مناسب است که بر ورودی های تاکید شده و نور از نقاط نظارت دور شود.
۵) اتمسفر و ویژگی نورپردازی
برای رسیدن به یکپارچگی در بیان طراحی، میتوان عناصر شکل دهنده به ویژگی منظر را شناسایی کرده و در نورپردازی آن ها به شیوه یکسانی عمل کرد. وضوح درک شدن شیء، متاثر از زمینه ای است که شیء در آن قرار دارد.
پس زمینه:
فضاهای خارج ساختمان، باید پس زمینه ای به دقت تعریف شده داشته باشند. فضاهای پیش زمینه باید تا حد امکان به صورتی نورپردازی شوند که جلب توجه نکنند. و الزامات مربوط به تردد ایمن و حفاظت از افراد و املاک را براورده سازد. در صورت امکان، این نیاز ها باید با نورپردازی جانبی از پیاده روها، علائم، ورودی ها و دیگر عناصر شکل دهنده به فضا، براورده شود.
پیش زمینه:
ممکن است فضاها یا اشیاء پیش زمینه، عناصر مهمی باشند و نورپردازی این عناصر باید با توجه به میزان اهمیت آن ها انجام شود. در فضاهای پیش زمینه باید از نورپردازی موضعی استفاده شود. ئر این نوع نورپردازی ها حداکثر تمرکز فراهم شده و خیره کنندگی ایجاد نمی شود. با ایجاد تمرکز در پس زمینه، می توان اشیاء در محل های مهم را با نور زیاد روشن کرد.
جهت دریافت مشاوره رایگان با شماره ذیل تماس بگیرید
۰۹۱۲۷۹۶۶۵۰۵
88514743
88173817